Hoe goed hij er de laatste weken, ondanks alles, nog uitzag (lees hier meer), zo slecht ging het plots de afgelopen dagen. Het kwam toch nog zo onverwacht dat ik er eerst nog niet aanwilde om de finale beslissing te moeten nemen maar dat was niet fair tov. hem, hij voelde zich ellendig en dat mocht niet dus gisteren is Kwiebje ingeslapen 😥 .
Mijn lieve ventje, mijn altijd vriendelijke, altijd vrolijke, altijd kwispelende baasje. met je dansende bokkenpootjes leek je vaak meer op een geitje dan op een hondje maar toch, een hondser hondje was er niet : perfect roedelmannetje, deed het met alle honden, bekend of onbekend meer dan prima. Je paste zo vlekkeloos in de roedel, je was zó bescheiden in wat je vroeg dat je er zelfs wat in ondersneeuwde en daar heb ik me heel vaak schuldig over gevoeld en nu natuurlijk zeker. Maar toch ben ik ervan overtuigd dat je hier een goed leventje hebt gehad, hoewel veel en veel te kort, 9 jaar moet pas het begin zijn voor een ‘portugees Kwiebje’ maar dat was het dus niet.
Je bent pas een half uur weg en ik mis je al vreselijk, lief, lief ventje.
.
