Tsssss, niét normaal wat een olifantengeheugen honden soms kunnen hebben.
Relax heb ik als pupje niet leren apporteren dmv. een voerdummy zoals ik meestal doe (die wilde ze om god weet welke reden niet oppakken) maar via een bolletje opgerolde sokken en dan zo verder tot de apportblok, ging prima.
Laat haar dochter Plezantje nu net hetzelfde trekje geërfd hebben : een voerdummy is interessant maar niét om in te happen, dus voor haar volg ik nu dezelfde weg via het ‘sokkenbolletje’.
Nu moet je ook weten dat mijn huis bezaaid ligt met hondenknuffels en -speeltjes, dat was altijd al zo maar nu met pup Plezantje ligt het er zo vol mee dat je amper de vloer nog ziet doorheen de speeltjes 
.
Komt Relax gisterenavond binnen, ziet ze binnen de halve seconde het ‘apportbolletje’ dat ik vergat weg te leggen liggen tussen al die andere duizenden speeltjes, stort zich erop en komt het met een stralende smoel brengen : ‘Jaaa-ahh, ‘Het Apportje’!! Kom maar op met de snoepjes, baasje 
!!!’
Hoe is het mógelijk??
:
.
.
)
?
